Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.

 Wszystko wygląda pięknie w marzeniach,
ale gdy rzeczywiście coś się zdarza, przeważnie okazuje się, że nie jest to takie przyjemne.

 Idealizm bez realizmu jest głupstwem jak realizm bez idealizmu ohydą.

 Życie jest jak jeździć na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Może nie jestem całkiem zdrowy, ale z pewnością jestem uleczony.

 Nie przywiązywać się do żadnego człowieka, chociażby najmilszego, każdy człowiek jest więzieniem i cieśnią.

 " -Jeżeli go nie przywiążesz, to pójdzie gdziekolwiek i zginie.
-A gdzież on ma iść?
-Gdziekolwiek prosto przez siebie.
-Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko"

 Bez wątpienia byłbym chrześcijaninem, gdyby chrześcijanie byli nimi przez 24 godziny na dobę.

 Dobro większości wymaga ofiar.

 Każdemu wydaje się, że jest wyjątkowy, a wszyscy dookoła pospolici.