Przecież, westchnęła, nie ma nic do stracenia prócz życia.

 Życie to podróż, tylko że
ktoś nawalił i zgubił mapę.

 Daj mi rząd dusz!

 Trzeba być szalonym, by nie myśleć o wieczności. Każdej chwili można przekroczyć jej próg.

 Umrzeć jako filozof to hańba, której śmierć nie może zmazać

 I nagle zdałam sobie sprawę, że chroniczny gniew skrywa użalanie się nad sobą.

 Mam dwie nogi i dwie ręce,
Wcale nie chciałbym mieć więcej,
Bo określa właśnie to,
Co jest co, i kto jest kto.

 Pokaż mi, że Ci zależy
bo w słowa już nikomu nie wierzę.

 Nie jesteśmy tymi, którzy- towarzyszą nam droga przez życie, lecz tymi, którzy uwierzyli w naszą własną wartość. Powinniśmy więc zawsze szukać najlepszych w sobie, a nie tych, którzy nas otaczają.

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselać innych. Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się kompletnie bezwartościowy. I nie chcą by nikt inny czuł się podobnie.