Mleko się psuje, kwiaty przekwitają, ludzie umierają, życie trwa.

 Uczucia to niezwykle delikatna materia.

 Nie ma we mnie dawnych marzeń. Niczego nie planuję. Mało wymagam od innych. Właściwie to niczego nie oczekuję. Nie stawiam warunków. Zaczęłam rozumieć, że na niewiele rzeczy w życiu mam wpływ. Mogę być odpowiedzialna jedynie za siebie, nie za innych. Życie to labirynt wyborów. Czasami trzeba puścić wszystko wolno, nieważne jak bardzo jest nam tego żal i że kiedyś pokładaliśmy w tym nadzieję. Trzeba iść dalej. Mieć w sobie siłę żeby niepotrzebne emocje zostawić w przeszłości, a nie toczyć walkę z samym sobą. Chcę odetchnąć świeżym powietrzem i zakończyć to, co niepotrzebne. Jedynie tęsknota czasami rozrywa mi skórę. Ale to nie tęsknota za Tobą. Nie miej złudzeń. Ja tęsknię za sobą.

 Niezależnie od tego, czy życie jest komedią, czy tragedią, wszyscy i tak dobijają się o role tytułowe.

 Ale życie to co innego. Jest rzadkie i dziwne. To anomalia.

 Nadzieje ludzi mądrych są pewniejsze niż bogactwo nieuków.

 Zmartwienie, to nie trzeba mu drzwi otwierać, ono samo przez okno wejdzie.

 Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.

 Ile kto ma cierpliwości, tyle ma mądrości.

 Nie tylko sztuka i wiedza, ale także cierpliwość musi być częścią dzieła.

 Piekło jest pełne śmiałków. Kto nie kocha życia, zwykle je traci.