Obcowanie z ludźmi nakłania do samoobserwacji.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".

 Nie płacz, że skończyło się, uśmiechnij się, że mogło się wydarzyć. Chociaż wszystko jest przemijające, niektóre rzeczy pozostają w nas na zawsze.

 Pesymista co dnia musi wynajdywać sobie inne racje istnienia; jest on ofiarą "sensu" życia.

 Nie tylko sztuka i wiedza, ale także cierpliwość musi być częścią dzieła.

 Wódka nie jest dobra. Wódka ma być skuteczna.

 Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.

 Kto raz opuści granice swojego świata, nie powinien liczyć na to, że będzie on na niego czekał.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.

 Bój się tego, kto ciebie się boi, nawet gdyby był muchą a ty słoniem.