Obcowanie z ludźmi nakłania do samoobserwacji.

 Życie jest takie krótkie, a czas upływa tak szybko. Baw się w życiu, ciesz się chwilami, żyj w pełni. Żyjemy przecież tylko raz.

 Żyje się, jakby czas był nieograniczony, jakby nam obiecano wieczność.
Nie wolno popełniać tego błędu.
Nie wolno odkładać życia na później.

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 Zanim zdecydujesz się być z kimś, naucz się być sam. Umieć być samemu, znaczy stać się kimś emocjonalnie niezależnym.

 Dotąd dwoje choć jeszcze nie jedno. Odtąd jedno choć nadal dwoje.

 Gapimy się w telefony zamiast w oczy albo gwiazdy. Siedzimy w kieszeniach innych zamiast siedzieć za rękę z bliskimi. Zaglądamy w czyjeś życia zamiast w głąb siebie. Za dużo narzekamy, obgadujemy za mało słuchamy, współczujemy. Wolimy drwić, wyśmiewać zamiast pomagać, pocieszać. Podstawiamy nogę zamiast wyciągać rękę. A później się dziwimy, że ten świat jest taki zły, tyle że ten świat to... My. (Elżbieta Bancerz - Dusza zaklęta w słowa)

 Życie bywa kapryśne, nie zawsze zwycięża ten, kto ma rację.

 Ciągle jeszcze łatwo jest zostać milionerem - pod warunkiem, że było się miliarderem.

 Gdy wywołujesz wspomnienia, nie pomyl kliszy.

 Wolałabym nie być tu, gdzie trzymałam w ręku filiżankę.