Obcowanie z ludźmi nakłania do samoobserwacji.

 Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.

 Rewolucja to odpust; rozgrzesza ze wszystkich zbrodni pozwalając na jeszcze większe.

 Bohaterowie mają to do
siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 Robota mnie podwyższa, a kiedy jestem podwyższony, lepiej robię.

 Czy od śmieszności do podniecenia jest tylko mały krok?

 Wszystko umiera, tylko pamięć dobrych uczynków nie ginie.

 Strach przed przyszłością czasami decyduje o naszej teraźniejszości.

 Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!

 Nie ma rzeczy nie do rozwiązania, Nie ma rzeczy beznadziejnych. Nie, dopóki trwa życie.

 Jestem Ewą z rajskiego ogrodu, a on to wąż. Nie potrafię mu się oprzeć.