Twierdzę, że gdy ktoś znosi cierpliwie to, co powinno być ...

 Ona właśnie taka była, ogrzewała wszystko naokoło siebie, a sama się wypalała. (Marek Soból)

 Życia przeciekają przez siebie, przeszłość
rości sobie prawa do teraźniejszości.

 Hic vivimus ambitiosa paupertate omnesTu żyjemy wszyscy w dumnym ubóstwie

 Gwiazdy wygryzły dziurki w czarnym aksamicie nocy.

 Człowiek nigdy nie wie, gdzie tkwi niebezpieczeństwo, dopóki go nie odkryje.

 Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.

 Człowiek cierpi dość długo, aby uznać, że życie to dość prosta sprawa. Problem polega na tym, że kiedy to zrozumie, zwykle jest już na tyle stary, że zapomina, co właściwie zrozumiał.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Życie nie jest apelem do przyjemności, ale do wysiłku: to nie jest raj, ale ziemia, na której występuje mądrość i cierpliwość. Te dwa cnoty to jabłka ze złota, w końcu przynoszą spokój ducha.

 To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.