Jak boli całe niespełnione życie.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Czy można być tak długo smutnym na tak ciekawym świecie?

 Wolność, godność, honor – tego nic nie zastąpi.
Powstańcom chwała, Warszawa nie zapomni.

 Zmysłowe uciechy rozwijają ducha, a cierpienie go niszczy i podważa jego istnienie.

 Jaki sens ma życie,jeśli nie można go z kimś dzielić.

 Idąc unosimy ręce i konsekrujemy godziny, co uciekły przed wiatrem.

 Jakoś to będzie, bo jeszcze tak nie było, żeby jakoś nie było.

 Uciekam z gębą w rękach.

 Co u mnie? Jak zwykle, coś się sypie, koś się kłóci, ktoś się czepia, ktoś przychodzi. Ja zostaję.

 Za dużo myślę przed snem
Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.