Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą ...

 Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.

 Nie pamiętamy snu, ale sen pamięta nas.

 Czasami chciałbym znać istotę nocnych
myśli. Są bardzo pokrewne snom. Raz
mogę nimi kierować, a znowu kiedy indziej
robią, co chcą, i gnają przeze mnie jak silne, nieokiełznane konie.

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Od­najdź w życiu ta­ki sens is­tnienia, które­go nikt ci nie odbierze.

 A przecież to już życie i niejeden z nas jest już martwy na dobre.

 Wiele trzeba mocy, by umieć żyć wiedząc,jak bardzo życie i niesprawiedliwość są z sobą złączone.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Życie wspólnotowe przechodzi obecnie próbę ogniową, ale możemy się spodziewać, że odrodzi się z solidarności ze świeckimi. Dzisiaj właśnie ludzie świeccy wykazują wyjątkowo silny dynamizm.

 Czas omija miejsca, które wspominamy.