...sztuka jest jak surowica, może nam zaszczepić cudze doświadczenie.

 Czasem tak mnie to wszystko męczy, że nawet nie mam siły źle się czuć.

 Często starzec pochylony wiekiem nie ma innego dowodu na to, że żył tak długo, jak tylko liczbę przeżytych lat.

 Czegóż wymagać od publiczności, jeśli krytyka stoi poniżej jej przeciętnego poziomu.

 Czy można być tak długo smutnym na tak ciekawym świecie?

 Powiadają, że lepsze zło znane niż nieznane.

 Żyj pełnią życia lecz rozważnie. Żyje sie tylko raz, lecz można odejść szybciej.

 Łzy roztopią zlodowaciałe serce, które zamroził głęboki żal.

 Nie warto starać się zatrzymywać przy sobie ludzi, przebaczając im każdy błąd, spędzać z nimi czas i każdego dnia obdarzać większym zaufaniem. Oni później i tak dokopią Ci tak mocno, że stracisz wiarę w innych...

 Nie można się opierać własnej naturze.

 Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!