Wszyscy wyglądają i zachowują się podobnie, coraz bardziej i bardziej.

 Z biurokracją rzadko kto wygrywa.

 Nie jesteśmy żywi, bo mamy duszę, jesteśmy żywi, bo mamy mózg.

 Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.

 Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.

 Chodzi o mój dom. On oddycha.

 Nie wszystko, co się chwieje, może być kołyską.

 O, chciałabym lubić to, co lubią inni.

 Ożenić się, to jest pozbyć się połowy swoich prawi podwoić w zamian swoje obowiązki.

 Mowa madziarska nie była ludzka. Była ogniem, siarką i papryką.

 (...) drzwi frontowe trzasnęły jak pękające serce.