Żyj tak, jakbyś miał żyć wiecznie, a pracuj tak, jakbyś ...

 Nie wypieram się swoich błędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Czas robi swoje. A ty człowieku?

 Serce bowiem, które szuka, czuje
tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy
coś traci, nie może już żyć bez tego.

 Są rzeczy, które trzeba zdążyć
opowiedzieć, zanim ktoś o nie zapyta.

 Czułam się naga emocjonalnie.

 W życiu zawsze tak jest. Dobre rzeczy mają zawsze swoją złą stronkę, a złe dobrą.

 Młyny Boże mielą wolno, ale dokładnie i na miałko.

 Ale życie to nie jest rozbita szklanka. Tego nie da się odkupić.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.