Nie mów nikomu, bo inaczej spłoniesz w piekle.

 Im jestem starsza, tym bardziej jestem przekonana, że liczą się proste rzeczy. Nie kasa, tylko miłość. Że każdy ranek to nowy początek. Że można porozmawiać bez ściem, tarcz i szóstych znaczeń i mówić dokładnie to, co myślimy. Że stary Merc, może dać tyle samo radochy co Ferrari. Że można siedzieć pod drzewem, pić tanie wino, jeść kurczaka palcami i być bardziej szczęśliwym i pełnym, niż wpieprzając śledzia zawiniętego w pączek, w ekskluzywnej skandynawskiej restauracji, gdzie na stolik czeka się trzy miesiące...

 Celem życia człowieka jest wędrówka do Boga.

 Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.

 Mówią, że starsi ludzie potrzebują mniej snu, ale to nieprawda.

 Uczono mnie, że światło i cień są ze sobą nierozerwalnie związane.

 Są sprawy, o których nie sposób mówić. Można o nich tylko malować.

 Radio to środek znieczulający człowieka pracy...

 Sztuka, która nie jest zrozumiała podczas oglądania, degraduje!

 Im mniej polityki, tym więcej wolności.

 Myślę tylko, że przeszłość to trampolina dla przyszłości.