Znajdź dzisiaj kilka minut, by usiąść w ciszy i po ...

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Nadmierna roztropność u młodych jest złym znakiem.

 Nie idź tam, gdzie prowadzi Cię ścieżka. Idź tam, gdzie nie ma ścieżki i zostaw swój ślad. Takie jest prawdziwe życie.

 
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Próba zapomnienia o kimś jest niezawodnym sposobem, by nie myśleć o niczym innym.

 Nic tak nie uszlachetnia jak sentyment rodzinnej jedności.

 Oboje zawsze wyczuwamy fałsz, zdradę drugiego, jak byśmy byli jednością.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Napad dręczonego sumienia. Wtedy chce się wchłonąć samą siebie.

 Co innego życie wieprza, co innego poety.