Jedyną rzeczą której żałuję w swoim życiu jest to, że ...

 Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.

 (...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Czasami gdy zdarza się cud, zaczynasz wierzyć, że wszystko jest możliwe.

 O tym kim jesteśmy nie świadczy wykształcenie, majątek, wygląd, talent, ale to jak traktujemy drugiego człowieka.

 Ufałeś jej, a ona cię zdradziła. Po czymś takim długo się liże rany.

 Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.

 Na górze róże, fiołki na dole jak mi się nie chce, o ja pie*dolę. Róż jest wiele, fiolków nie mało. Czy ci się ku*wa kiedykolwiek chciało?

 Niepokoi nas nie to, co nam się przydarza, lecz nasze myśli o tym, co sie przydarza.

 Nie musimy robić nic wielkiego, byśmy mogli coś zmienić na lepsze. Wystarczą małe kroki, które robimy każdego dnia. Życie to nie sprint, ale maraton, w którym liczy się nie szybkość, ale wytrwałość.

 Problem polega na tym, że nie da się uleczyć rany, której istnieniu się zaprzecza.