Byłaś tak pewna, że nie czekałaś na finał.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!

 Słowa to tylko słowa i one rzadko zawracają z drogi kogoś, kto tego nie chce.

 Jemu się wydaje, że jest gorętszy niż powierzchnia słońca.

 Wszystko, co mówiła, brzmiało jak tekst wydobywający się wprost z moich własnych trzewi.

 Życia nie należy brać zawsze tak śmiertelnie poważnie, inaczej nie jest godne tego, aby je przeżyć.

 Gdybyśmy nie mieli duszy, stworzyłaby ją muzyka.

 Pokaż mi, że Ci zależy
bo w słowa już nikomu nie wierzę.

 Nie ma większej samotności, niż samotność marzenia o labiryncie.