Deszcz w jakiś niewytłumaczalny sposób zwalniał mnie z odpowiedzialności.
Ale gdyby zaczęła wrzeszczeć, jak zdołałaby przestać?
Nagle poczuł panikę. Był pewny, że ogląda ostatnie światło dnia w życiu. Chciał, żeby pozostało dłużej. Chciał, żeby trwało. Chciał, żeby zmierzch ciągnął się w nieskończoność.
Wyglądało na to, że sama muszę się uratować... albo umrzeć.
Osiągnięcia często przesłaniają złe czyny.
Kto sam nie jest w stanie się uratować, nikt inny go nie uratuje.
Jest tak dobrze. Pusto, ciemno, cicho.
Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.
Czasem trzeba oślepnąć, żeby coś zobaczyć.
Życie nie jest prezentem, który otrzymuje się w dniu urodzin.Z chwilą kiedy zaczynam myśleć, staje się ono zobowiązaniem.
