Megaloman to ktoś mówiący głośno to, co każdy po cichu myśli o sobie.
Śmierć sumienia nie ma, ale ma poczucie formy; jeżeli nie musi, to się nie czepia.
Wszystko już wiemy o narodzinach człowieka, ale o śmierci nadal nic.
[...] pewnie właśnie po to wymyślono zakamarki, by robiono w nich głupstwa.
Żyjemy – tyle mamy. Resztę cierpimy. Zrozumcie, każdy ma swój los, swój cel, swoją miarę czasu. Czasu, który dla ciebie jest przepaścią, dla kogoś inny jest tylko chwilą.
Czasami nasze życie przechodzi przez ciemne tunele, ale to nie znaczy, że nie idziemy do przodu. Miłość, strach, złość, zazdrość i negatywność to tylko emocje, które nas kształtują, lecz to my decydujemy, które z nich przyjęlibyśmy.
A poza tym kim jesteś, żeby być sędzią i sądzić (...).
Ludzie, tak jak oliwki w słońcu Montepuccio, są wieczni.
Czasem trzeba robić rzeczy, na które się nie ma najmniejszej ochoty.
Masz tylko jedno życie. Nawet gdybyś miał
pójść do grobu z listą powodów, dlaczego nie
zrobiłeś czegoś i choćby ta lista była długa na
kilometr, liczyć się będzie to, że tego nie zrobiłeś.
