Kiedy kogoś zabraknie, nie ma takich słów, które mogą go przywrócić.
Śmierć jest zawsze taka sama.
"Tego nikt ci nie powie
o to nikt nie zapyta
kim jesteś a kim
chciałbyś być?....
Dlaczego świat nie zadaje
pytań?
Bo ludzie milkną jak groby
więdną jak kwiaty...
Ze słów wydobywa się gniew
z milczenia, odrzucenie.
W ludziach ukryty jest lęk
we mnie...
strach przed istnieniem".
Jak daleko głębiej niż psychologia sięga w psychikę cierpienie.
Czuje, że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.
Prawdziwą siłę człowieka poznaje się po sposobie, w jaki się zmaga z cierpieniem.
Największe cierpienie w życiu powoduję zgniecione płatki róż, a nie kolce.
Nauczył się, że życie ma sens tylko wtedy, gdy można napawać się cudzym cierpieniem.
Za każdym cierpieniem stoi jakiś dramat, który powinien być uszanowany.
Mój umysł znalazł ucieczkę od rozważań o cierpieniu.
Możesz być kochany przez wszystkich, ale mimo to być bardzo samotnym.
Życie jest nieuleczalną chorobą: człowiekowi szkodzi wszystko.