Życie to w jakiś sposób nędza. Najwięcej zmartwień dostarcza nam przyszłość. Dlatego, jak pokazują starożytne zasługi, najdoskonalszeń dzięki mądrości, doszli do tego, iż żyli każdym dniem jak odrębnym życiem i omam smutku wpół usypiał ich pokój i odpoczynek.
Czas jest największym nauczycielem, mimo że zabił wszystkich, którzy odbyli u niego naukę.
Nawet najdłuższy czas nie wystarcza, kiedy kocha się jakieś miejsce miłością tak zachłanną.
Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.
Czas to rzecz najcenniejsza, jaką możemy sprezentować innym, bo dając swój czas, dajemy to, czego już nigdy nie odzyskamy.
Czas jest jak rzeka, nie możemy dotknąć dwa razy tej samej wody, ponieważ płynąca woda, którą dotkniemy raz, już dawno przepłynęła i nigdy więcej nie powróci.
Jeśli dysponujesz czasem dla bliźniego, nigdy nie spoglądaj na zegarek.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ płynąca woda minęła i nigdy nie wróci. Cieszmy się więc każdym momentem naszego życia.
Nie ma czasu – tak krótkie jest życie – na sprzeczki, przeprosiny, zawiść, wyjaśnienia. Jest tylko czas na kochanie, i to w tej chwili, że się tak wyrażę.
Nie strać momentu, w którym jesteś.
Wyciągnij z niego to, co jest do wyciągnięcia.
