Wysłuchajcie, jeśli mogę was poprowadzić przez świat. Wszyscy jesteśmy pasożytami czasu, wszytko od nas spada, rodząc strach i nadzieję. I trzeba też powiedzieć bardzo dokładnie, że niewielu z nas potrafi wykorzystać to co otrzymał.
Czas jest jak ruchoma piaskownica. Raz strumień piasku przesypuje się z jednego końca do drugiego, a raz odwrotnie. Ale nigdy nie zatrzymuje się w miejscu.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Czas, ten kosmiczny rzemieślnik, majsterkujący w swym niematerialnym warsztacie, zawsze działa w kierunku doskonałości. Nie spieszy się, nie obawia się późności. Czekania na odpowiedni moment, na tę optymalną chwilę.
Czas, podobnie jak woda w rzece, nieustannie płynie. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili.
Odważnym los sprzyja.
Musi zdarzyć się coś szczególnego, by zrozumieć, że nie jesteśmy nieśmiertelni. Czas to coś, co nie wraca, to jest klejnot, którego nie należy marnować.
Rodzimy się w jeden dzień. Umieramy w jeden dzień. W jeden dzień możemy się zmienić. I w jeden dzień możemy się zakochać. Wszystko może się zdarzyć w ciągu zaledwie jednego dnia.
Czas to najbardziej nieoceniony nauczyciel. Pokazuje nam prawdę o rzeczach nieodkrytych, ukazuje nam wartość chwil, które umknęły nam niepostrzeżenie. Czas uczy nas cierpliwości, ale przede wszystkim pokazuje, że to co wydaje się ważne dziś, jutro może nie mieć żadnego znaczenia.
Czas jest bezlitosny. Czas to najważniejsze co mamy. Ludzie zrozumieją to dopiero wtedy, gdy czasu już nie będzie. I tak to jest zawsze.
