Godzina czytania jest godziną skradzioną z raju.
Czas jest najbardziej nieocenionym z zasobów ludzkości, najrzadszym ze skarbów, dlatego warto wykorzystywać go mądrze, warto kochać, cenić co dnia i uczyć się na błędach.
Każde czasy są zepsute na swój własny, nowy sposób.
Czasu nie można powstrzymać. Nie można go też przyspieszyć. Można tylko starać się, aby każda chwila życia miała sens.
Trzeba pamiętać, że żyłam przeszłością, a to zabiera człowiekowi zbyt dużo czasu.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda zawsze jest nowa. Cieszmy się więc każdą chwilą życia.
Czas jest jak rzeka, której wody nabierają coraz większej prędkości, im dalej przepływają. Golgota i inne katastrofy stanowią potężne wodospady, a dzień powszedni - jest jak leniwa rzeka. Ale nieważne, jak szybko, jak wolno - wszystko płynie.
Czas to najbardziej nieoceniony nauczyciel. Pokazuje nam prawdę o rzeczach nieodkrytych, ukazuje nam wartość chwil, które umknęły nam niepostrzeżenie. Czas uczy nas cierpliwości, ale przede wszystkim pokazuje, że to co wydaje się ważne dziś, jutro może nie mieć żadnego znaczenia.
Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.
Czas to jedyny sprawiedliwy sędzia. Wszystko co najlepsze potrzebuje czasu. Więc nie śpiesz, pamiętaj, że nawet natura nie spieszy się, a wszystko się dzieje.
