
Ludzie zbyt nisko cenili samych siebie i dlatego pewnego dni, ...
Ludzie zbyt nisko cenili samych siebie i dlatego pewnego dni,
już przed wiekami zaczęli podawać się za świadectwa
i tytuły, by móc sobie samym spojrzeć w oczy.
Człowiek traci grunt pod nogami, kiedy traci ochotę do śmiechu.
Wściekamy się na siebie, ale czasem warto sobie zadać pytanie: czy gdyby tej osoby zabrakło jutro, czy ja nie będę tęsknić?
Najszlachetniejsze serce jest to, które raczej da się skaleczyć, niż samo zadraśnie.
Ludzie popełniają błędy. Dokonują niewłaściwych wyborów. Lecz zawsze mogą się zmienić.
Od pierwszego człowieka do końca czasów jest i pozostanie słowo jedynym narzędziem, które pozwala ludziom wymieniać marzenia i tajemnice.
Każdy z nas jest Odysem co wraca do swej Itaki.
Kiedy ma się paskudną gębę, narzekanie na lustro jest zajęciem zupełnie jałowym.
Człowiek mądry, lecz nieuczony, jest jak skuty lew.
Geniusz ludzki może oddychać swobodnie tylko w atmosferze wolności.
Najlepszych ludzi uformowało naprawianie własnych błędów.