Impares nascimur, pares morimurrodzimy się ...

 Trzeba dla innych żyć, jeśli sami chcemy żyć.

 Życie jest podróżą, która ma swój początek i koniec. Na naszej drodze spotykamy radości, smutki, sukcesy i porażki. Ale najważniejsze, to nie miejsce, gdzie się znajdujemy, ale kierunek, w którym się poruszamy.

 Były dwie możliwości: albo stanąć na gruncie ich zasad, albo zawisnąć nad nimi.

 Choćbyś całą Biblię umiał na pamięć i znał wszystkie teorie filozofów, na con się zda to wszystko bez miłości Boga i Jego łaski?

 Cóż nam bowiem pozostało z tych długich, bezkresnych przestrzeni, które przemierzaliśmy w defiladach, procesjach, pielgrzymkach, krucjatach i wyprawach, jeśli nie ten niewielki punkt w przestrzeni, który jestem ja sam, ja, ten jedyny punkt, na którym skupia się i koncentruje cała masa mojej świadomości rzeczywistości.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Używać swojego serca do czucia, umysłu do myślenia, duszy do wiary, a ciała do działania. To jest istota życia.

 Bo zaprawdę powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam" i przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.

 Nie ważne jak bardzo byłeś
pijany, ważne że zraniłeś człowieka.
Bo gdy wytrzeźwiejesz on może na Ciebie nie czekać.

 Oddajmy siebie w całościnie jako równowartośćale po prostu dlategoże nie mamy nic więcej.

 Nic nie jest niedostępne dla nieśmiertelnych.