Cała prawda o człowieku, zapisana jest głęboko w nim samym - w miejscu, do którego nikt inny nie ma dostępu. Tym innym, pozostają jedynie domysły.
Sztuka życia polega na tym, aby żyć w zgodzie z naturą, a przede wszystkim z własną naturą. Nie można na siłę przekształcać własnej jaźni, ale można, a nawet trzeba, usprawniać ją, oczyścić, doskonalić. Sztuka życia polega również na umiejętności wyboru celów: żadne bogactwa, honor, władza nie mogą zastąpić wartości, jaką jest rozwinięcie własnych wewnętrznych możliwości.
Człowiek urodzony z kobiety, żyje krótko i jest nasycony niepokojami. Wynurza się jak kwiatek i więdnie, ucieka jak cień i nie trwa.
Oto przysłowie filozoficzne „niech niczego nie będzie zbyt wiele” winniśmy stosować nie tylko do obyczajów, ale i do słów; cokolwiek bowiem przekracza miarę, jest skażone.
Mężczyzna nie zrozumie odwagi kobiety kochanej, a tym bardziej kobiety kochającej. Wtedy, jesteśmy zdolne świat spalić by odratować to co kochamy.
Życie jest tragedią dla tych, którzy czują, a komedią dla tych, którzy myślą. Jest to walka między tym, co czujemy, a tym, co wiemy. Człowiek nie jest stworzony do rozumienia życia, ale do życia.
Świat nie składa się z rzeczy, ale z zależności pomiędzy rzeczami. I te zależności, a nie rzeczy, składają się na prawdziwą rzeczywistość.
Błąd jest przywilejem filozofów. Tylko głupcy nie mylą się nigdy.
Aby istnieć, trzeba uczestniczyć.
Rozmyślanie o przyszłych nieszczęściach łagodzi je, gdy nadejdą.
