Cytat o Filozofii Autorstwa Friedricha Nietzsche

 Dajcie mi punkt oparcia, a poruszę ziemię.

 Cierpienie, choć jest objawem niewydolności i porażki życia, jest jednocześnie warunkiem jego najwyższego rozwoju. Dopiero ono uwalnia całą głębokość i siłę duszy. Dlatego życie bez cierpienia jest tylko powierzchowne, płaskie, niewyraźne.

 Człowiek jest tylko drobinką w nieskończonym wszechświecie. Ale jest w nim coś, co go wywyższa ponad gwiezdne niebo - jego umysł, zdolność do refleksji, do poznawania prawd, które kierują wszechświatem i do szukania sensu jego istnienia.

 Nie przychodzi człowiekowi do głowy, że dzisiejsze prawdy mogą jutro okazać się kłamstwami, i że co było poza wszelką wątpliwością, może następnego dnia budzić największe wątpliwości.

 W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.

 Różnica pomiędzy tym, co najtrudniejsze a tym, co niemożliwe, jest tylko w ludzkiej woli. To jest jedyny prawdziwy stan rzeczy.

 Sens życia to coś, czego nie stworzymy poprzez dodawanie dni do życia, ale dodając życie do dni. Najpiękniejszą tajemnicą prawdziwego życia jest to, że jest ono bezsensowne, a jednocześnie pełne znaczenia.

 Człowiek jest tym, co powinien być, czyli nie tyle istotą ludzką z daną naturą, co twórcą samego siebie, istotą zobowiązaną do doskonalenia siebie przez ponoszenie odpowiedzialności za swoje czyny.

 Ten tylko jest mędrzcem, kto wie, czego nie wie. Wielu natomiast sądzi, że jest mądrych, mimo iż głęboko w to nie wierzą.

 Wielu z tych, którzy pozornie są wewnątrz - jest na zewnątrz; wielu z tych, którzy pozornie są na zewnątrz - jest wewnątrz.