Jeśli chcesz mnie zatrzymać, wymów moje imię.

 Jestem tarczą, która osłania krainę człowieka.

 Ona żyje na tym
świecie, ale w nim nie przebywa.

 W końcu to nie zmiany łamią
człowiekowi serce, tylko to, co dobrze znane.

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 A może czas istniał tylko wtedy,
gdy byłeś świadkiem jego przemijania?

 I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, a potem skazuje obdartego?

 No, to do pracy, panie wiedźminie. Wy opierajcie się o burtę, ja idę się przejść od dziobu do rufy.

 Nie mam zamiaru być jednym z tych, którzy siedzą, gadając o tym, co zamierzają zrobić. Po prostu to zrobię. Wyobrażanie sobie przyszłości to rodzaj beznadziejnej tęsknoty.

 Niczego nie mają, wszystko muszą sobie dokłamać, dozmyślać, dośpiewać.

 Doszły do wniosku, że uczciwie będzie postąpić uczciwie...