Czas jest złodziejem pamięci.

 Ludziom zdarza się znaleźć w sytuacjach, z którymi nie umieją sobie poradzić, bo nie są odpowiednio przygotowani.

 Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.

 Los to coś, co wyciągasz jak słomkę. To szansa.

 Prawdziwe ja jesteś teraz, tu i teraz. I za każdym razem, kiedy jesteś w stanie zauważyć ten moment obecności, doświadczasz siebie nie jako kogoś, kto ma swoją historię i do kogo będą przychodzić myśli, ale jako błękietnoskórą przestrzeń świadomości – jesteś wolny od czasu.

 Trudno określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie
i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości,
miał jakieś siedem tysięcy lat.

 Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

 Czas nie istnieje,
dlatego nie należy go tracić.

 Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.

 Chwile przychodziły i mijały. To miłość splatała je we wspólne życie.

 Lata mijają tylko na pozór. Najprostsze chwile są w nas zapisane na zawsze.