-Cześć, czołem. -Czołem, cześć, nie daj się zjeść.

 Boję się, że jeżeli zacznę
płakać, to nie przestanę,
póki całkiem nie wyschnę i
nie pomarszczę się jak rodzynka.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Tacy młodzi - powiedział
w końcu - a z tak wieloma toczą bój.

 Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał - oto moja jedyna potrzeba życiowa.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.

 Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

 Najstraszniejszy ze wszystkich sekretów - przeszłość, o której próbujemy zapomnieć.

 Wiktor Krum sposępniał jeszcze bardziej. Harry uznał, że w ten sposób objawia się jego napięcie nerwowe.

 Teraz wiem, że jeśli ktoś czeka, aż będzie gotów - to będzie czekał przez całe życie.