Westchnij serce moje, ale nie pęknij (...) ten, kogo kochasz, ...

 Może zamiast myśleć o tym, czego ci brakuje, skupisz się na tym, co masz w zasięgu ręki?

 Czas jest cennym skarbem, który posiadamy, ale jest skarbem dziwnym i paradoksalnym. Im więcej z niego marnujemy, tym więcej nam go zostaje.

 Tylko to co jest poznane,
jest bezpieczne. Tylko to co jest
poznane, można tolerować. Tolerując
nieznane osłabia się samego siebie.

 Jeśli człowiek sam czegoś nie wie, nigdy nie może być pewien, że to, co usłyszy, jest prawdą.

 Wszystko, co udaje ci się zdobyć, to tylko kolejna rzecz, którą stracisz.

 Czasem zależy nam na kimś i
lubimy spędzać z nim czas, ale
to nie wystarcza, żeby być razem.

 Zawsze ulega się urokowi tajemnicy. Pomimo niedorzeczności sytuacji.

 To nie huragan zwala nas z nóg ale telefon z wiadomością,że wszystko przepadło.

 Poznanie i uznanie prawdy o sobie jest wielką próbą charakteru.

 W tej sytuacji prywatność to luksus, na który żadne z nas nie może sobie pozwolić.