Zawsze znajdą się ludzie skłonni wierzyć w to, co mają ...

 ... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.

 Jeśli kiedykolwiek miałam miękkie serce, zostało po wielokroć złamane.

 Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie.

 Stałam się samotną wyspą. Spustoszoną wojną ziemią, na której nic nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Mogłabym go zabić, a on, nawet konając, nie pomyślałby o zemście.

 Tak, lobotomia to odcinanie kawałka mózgu. Kastracja czołowego płata.

 Nie okaże jej litości. Łagodność wymaga przecież okrucieństwa, a ja słynę z mej łagodności.

 Czas nie stępia ostrza bólu, nie leczy owych ran.

 Niektórzy ludzie mają tylko jedną właściwą chwilę na właściwe słowo.

 Cóż można powiedzieć, kiedy już można powiedzieć wszystko.