To co larwa nazywa końcem świata, reszta świata nazywa motylem.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Życie należy do żywych, bez względu na to, jak bardzo tęsknimy za tymi, którzy odeszli.

 Najprościej byłoby chyba porozmawiać. Ale dla mnie właśnie najtrudniej.

 Każdy akt dobra w życiu jest szansą by Cię wzmocnić duchowo.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach.

 Tradycje są świetne, pod warunkiem że są nasze, nie obce.

 Czas jest jak rzeka, która niesie nas zawsze szybciej i dalej, niż się nam wydaje.

 Jaki sens miałoby stwarzanie mnie, gdybym istniała jedynie we własnej osobie?

 Nie do wiary, co się widzi, gdy się na to tak naprawdę nie patrzy.

 Nigdy nie ma się drugiej
okazji, żeby zrobić pierwsze wrażenie. Chodź, napijemy się lepiej piwa.