Słowo ma moc niszczenia bez śladu.

 Czasami w trudnych sytuacjach,
można pomylić współczucie z miłością.

 Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły.

 Nie mówił więc nic, ale serce jego łkało jak dziecko, które płacze ze strachu i samotności w mrocznej, pustej komnacie.

 Myślę, że czas na ewakuację. Powoli, spokojnie i, och, najlepiej wczoraj.

 A gdybym już nigdy nie musiała przebywać w ciszy, smutek nie miałby do mnie dostępu.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Pomyślałem, jak wielu ludzi ma w głowach jakąś historię, którą tylko nieliczni znają.

 Na tym świecie jednostka nie istnieje, a innego świata nie ma.

 Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.

 Kraina zmarłych nie jest miejscem kary ani nagrody. Jest miejscem nicości.