Najniebezpieczniejsi są właśnie ludzie, którzy ślepo trzymają się dogmatów.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.

 Im więcej dla mnie kupował, tym więcej paliła mnie twarz uczuciem przykrości i poniżenia.

 Lecz przecież nawet wówczas, kiedy człowiek nie jest sparaliżowany strachem albo nie wyje z bólu, życie stanowi nieprzerwane pasmo zmagań z głodem, chłodem, bezsennością,
ze zgagą lub rwącym zębem.

 Jedyne, na co możemy liczyć, to zmiana.

 W rzeczywistości sztuka odzwierciedla widza, nie życie.

 Miłość i błogi spokój wykluczają siebie wzajemnie. Kto szuka w miłości spokoju, przegrywa na starcie.

 Wszyscy żyjemy w czymś w rodzaju nieprzerwanego snu.

 Świat jest, jaki jest, i najlepsze, co możemy zrobić, to się z tym pogodzić.

 Niezależnie od ogromu jego zdumienia czasem najwyższym powołaniem mężczyzny jest to prostu stać i tulić.

 (...) gdy tymczasem słońce pielęgnowało dalie i pomarańcze.