
Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest ...
Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest czymś więcej niż tylko człowiekiem.
Rozbić jest łatwo, uświadamiam
sobie. Prawdziwą sztuką jest scalić.
Pewne rzeczy nigdy nie umierają; one
cichną na jakiś czas, ale nigdy nie umierają.
Boję się zmian, a jednocześnie mam wielką ochotę przeżyć coś nowego.
Nie potrafię stawić czoła moim własnym wnioskom.
To egoizm pozwolić komuś umrzeć tylko dlatego, że wyrządził ci krzywdę.
Możesz być całością tylko wtedy, jeśli kochasz, jeśli czujesz, jeśli się dzielisz.
Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.
Z chwilą gdy się umiera, słowa „jak” i „kiedy” nie mają oczywiście żadnego znaczenia.
Uczucia nie mają wieku.
Kiedy patrzysz w otchłań, otchłań także patrzy na ciebie. Gdzieś w otchłań poprowadziła go ta sprawa. Niczym przynęta na haczyku, z której nie dało się już zsunąć.