Kłopot z ludźmi dzisiaj polega na tym, że brakuje im ...

 Problemy są jak karaluchy.
Póki kryje je ciemność, wcale się nie boją, ale wystarczy poświecić, a natychmiast się spłoszą i pierzchną.

 Balansujemy na delikatnej huśtawce,
którą stanowi nasz dziwny układ – na
samych końcach, wahając się, a ona chwieje
się niebezpiecznie. Oboje musimy przejść
bliżej środka. Mam jedynie nadzieję, że żadne
z nas podczas tej próby nie spadnie.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie,
dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Można oszukać czas, ale on
w końcu zawsze z nami wygrywa.

 Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.

 Kurczowo czepiamy się naszych fantazji,
dopóki cena wiary nie okaże się zbyt wysoka.

 Gdy sen mnie ogarnie, Panie,
Niechaj chroni mnie Twe ramię.
Jeśli we śnie umrzeć muszę,
Błagam, Panie, weź mą duszę.

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.

 Rozbić jest łatwo, uświadamiam sobie. Prawdziwą sztuką jest scalić.