Ziemia nie była opuszczona i pusta, po prostu zmieniła gospodarzy.

 Książki są po to, by nam przypominać, jacy z nas durnie.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Czas - to nic innego jak ciąg zakładek, za pomocą których przemieszczamy się tam i z
powrotem po księdze życia, powracając raz po raz do
pewnych wydarzeń.

 Przedmioty są jak lustra, w których obserwujemy proces naszego przemijania.

 Czy ptak, któremu w młodości krępowano by skrzydła, uwolniony, umiałby latać?

 Pracować nad sobą trzeba do końca życia, bo zawsze jeszcze można coś poprawić.

 Doszedłem do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.

 Przez życie trzeba przejść z godnym przymrużeniem oka, dając tym samym świadectwo nieznanemu stwórcy, że poznaliśmy się na kapitalnym żarcie,
jaki uczynił, powołując nas na ten świat.

 - Z tobą tutaj nie byłoby piekła.
- Za to bez ciebie nie byłoby nieba.

 W wieku sześciu lat myśli się, że dorośli wiedzą wszystko.