Na ogół mam słuszność, chyba, ze akurat się mylę.

 Nie należy zostawać artystą dlatego, że się może nim zostać, ale dlatego, że się musi. Sztuka jest tylko dla tych, którzy bez niej byliby nieszczęśliwi.

 Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.

 Ten, kto czuje zbyt mocno, bardziej cierpi.

 Los człowieczy polega na tym, żeby samemu cierpiąc, próbować ulżyć cierpieniom innych.

 Gdy na świat przychodzi prawdziwy geniusz, najłatwiej poznać go po tym, że sprzysięgają się przeciwko niemu osły.

 Gniew nigdy nie jest ślepy. Pozwala się skupić.

 Bo za winy trzeba płacić.
Błędy naprawić.
Złe postępki zamienić na dobre.
Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.
O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.
I zawsze spłacam mój dług.
Moje życie dopiero się zaczęło.
A dług pozostał jeszcze niespłacony...

 Jesteśmy niewolnikami miłości i to, kto zostanie nam przydzielony do kochania, to loteria.

 A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.

 Wychodzi na to, że prawdziwym celem naszego życia jest ta podróż, odkrywanie bez końca nowych horyzontów, nieustanne oswajanie świata. To dzięki temu życie staje się tak fascynujące.