Lecz ja jestem człowiekiem poważnym. Tak. Nie mam czasu na ...

 (...) ludzie, którzy nie śpiewają, nie mogą sobie nawet wyobrazić, czym jest szczęście śpiewania.

 Miłość nie kryje się w drugiej osobie. Ona jest
w głębi naszej duszy. Jednak do tego, aby ją w
nas rozbudzić, potrzebny jest drugi człowiek.

 Może... jedyna pożądana zmiana to taka, żeby już przestać cokolwiek zmieniać.

 Ostatecznie żyjemy po
to, aby zapewniać rozrywkę
sąsiadom i sami ich wyśmiewać.

 Ona potrzebowała go tak samo, jak on potrzebował jej. Taka jest prawda o pokrewnych duszach- w końcu muszą się rozpoznać.

 Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

 Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwości i mimo to iść dalej swoją droga.

 Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.

 Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.

 Zawsze jest nadzieja - dość nadziei, by zrównoważyć naszą rozpacz. Inaczej bylibyśmy straceni.