I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak ...

 Nigdy nie trać nadziei. To jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.

 Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio
na siebie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało.

 Gdy szliśmy w stronę samochodu, wziąłem ją za rękę. Jej dotyk sprawił, że poczułem się w zgodzie z całym światem.

 Bo to takie cudowne dla kobiety, kiedy wie, że ktoś żył jakimś filmem, który kręcił z nią sobie w głowie.

 Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.

 Nie sztuka mieć dzieci, ale trzeba mieć jeszcze czas, żeby je wychować.

 Samemu to i palić, nawet umierać nudno.

 Pozwólcie heretykom przyjść do mnie.Z nimi uczynię piekło.

 Wiem, że nie przystosuje się do rzeczywistości.
Do którejkolwiek spróbujesz mnie wepchnąć
szufladki, nóżki zawsze mi z niej będą wystawać.

 Z nami to jak z lasem, Hania.
To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry.