
I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak ...
I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.
Bliskość fizyczna dla ludzi bez zobowiązań nie jest zobowiązująca.
I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.
Więc czepiamy się kurczowo tego, kogo boimy się stracić.
A ci, którzy nie potrafią obronić swoich kobiet, tronu też raczej nie obronią.
Sukces to urzeczywistnienie marzeń młodości.
Tylko wielkiego
człowieka stać na przeprosiny.
Wychodzi na to, że prawdziwym celem naszego życia jest ta podróż, odkrywanie bez końca nowych horyzontów, nieustanne oswajanie świata. To dzięki temu życie staje się tak fascynujące.
Miałam swoje marzenia w zasięgu ręki, lecz właśnie zrozumiałam, że do nich nie dorosłam.
Przygoda jest wszędzie, jeśli tylko wie się, gdzie patrzeć.
Życie to największa zagadka wszechświata.