Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już ...

 Nie przyszliśmy na ten świat, żeby żyć. Przyszliśmy, by zostawić coś po sobie. Życie jest tylko odcinkiem czasu między dwiema wiecznościami. Większość ludzi żyje tak, jakby nigdy miała nie umrzeć, a umiera tak, jakby nigdy nie żyła.

 Nic nie jest wieczne. Nawet Mona Lisa się rozpada.

 Musisz dostrzec cuda, żeby się działy cuda.

 Jesteśmy skazani na zgubę, skazani
od samego początku, i umrzemy, znając
tylko niewielki fragment rzeczywistości,
który w dodatku pojmujemy na opak.

 Uczucia są tym, co definiuje człowieka,
a panowanie nad nimi jest oznaką
prawdziwej siły. Brak uczuć oznacza
śmierć, ale działanie pod wpływem
każdego uczucia, oznacza bycie dzieckiem.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Najniebezpieczniejszą ze wszystkich słabości jest ufność.

 Chwila nieuwagi, a ludzie, których znasz, zmieniają się nie do poznania.

 W nałóg wpisana jest całkowita samotność.

 Czas,czas,czas-szydziła Lessa. -Zawsze jest niewłaściwy czas. Kiedy jest czas "teraz"?