Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.
Niegdyś duch był bogiem, potem przedzierzgnął się w człowieka, dziś staje się motłochem.
-Musiałeś w lochu zaprzyjaźnić się z szaleńcem? Nie mogłeś po prostu liczyć płytek na suficie albo oswoić myszy, tak jak to robią normalni więźniowie?
Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.
Zamiast przeklinać ciemności, dlaczego nie spróbujesz zapalić świecy?
...celem jest pisać wystarczająco ciekawie, żeby móc konkurować z piwem.
Niektórych rzeczy nie trzeba obiecywać. Po prostu się je robi.
Świat należy do tych, którzy go biorą.
Dzieciom powinno się dać korzenie i skrzydła.
Żyję w koszmarze, z którego od czasu do czasu budzę się w sen.
