Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.
Za często mówię prawdę, to grzech.
Miłość i wojna zbudowane są na tych samych fundamentach.
Są osoby które nic tylko mówią i mówią... póki nie mają czegoś do powiedzenia.
Zaletą przeszłości jest to, że już nie wróci.
Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty.
Ale na tym zasranym świecie
wszystko, co dobre, jest albo na receptę, albo wyprzedane, albo
osiąga taką cenę, że trzeba zapłacić duszą, żeby poczuć smak.
Jestem zbyt nieszczęśliwa, żeby płakać.
Nieważne, jak wysoko będziesz latał. Na końcu, w nocy, jak tylko zgaśnie gościnne światło, wrócisz do siebie samego – cichego, samotnego, pustego.
W żałobie, tak jak w czarnej sukience, zawsze jest się samemu.
