Przychodzi baba do lekarza. A lekarz w Irlandii.

 Osobno jesteśmy niepełni,
lecz razem stanowimy całość.

 A wojna pochłaniała zasoby. Wojna zabierała najlepszych ludzi. Wojna była wyniszczająca.

 Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 Tych spraw nigdy nie
rozumiałem i nie zrozumiem -
ile ludzie są w stanie znieść.

 Człowiek ma swoje miejsce w życiu. Nie powinien pchać się tam, gdzie go nie brakuje.

 Śmierć pozostawia po sobie wyrywkowe dziwne wspomnienia.

 Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!

 Czasem trzeba poprosić o pomoc, nawet jeśli się nie ma na to ochoty...

 Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce
i że uczucie, które się w nim zalęgło,
musiało zostać zduszone
przez absurdalny
wybryk losu.

 Uśmiechnął się nieśmiało, zanim pochylił się nad nią.
- Są inne rzeczy, które chciałbym robić, gdy jestem z tobą sam na sam.
Pora odejść od krawędzi.
- Więc je rób.