Płacz w towarzystwie przynosi większa ulgę niż płacz w samotności.

 A błądzić jest rzeczą ludzką, a wybaczyć... no, to już może tylko miłość.

 Moja odwaga, mój duch, tak mało z nich zostało. Boję się Twojej wiary we mnie.

 W końcu wszystkie uczucia i wszystkie myśli prowadzą do złudzeń.

 Życie bez żadnych błędów nie jest nic warte.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Gdy pisze się o minionych przykrościach, humor przychodzi łatwo. Kpina maskuje ból.

 Nie to ważne, jaki jest twój los, ale to, jak go przyjmiesz!

 Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli.

 Niektórzy pojawiają się znienacka. Mieszają, mącą w naszych sercach. A potem znikają bez pożegnań. Żadne czary, tylko nasza naiwność pozwala byle komu się oswoić.