Bądźcie realistami, chciejcie niemożliwego.

 Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.

 Dzisiaj, w ciemności, jestem pewna, że widzę prawdziwe gwiazdy. I dzisiaj zaczynam rozumieć, co to znaczy: bez końca. Moje życie to wieczna noc, bez pracy, bez przyjaciół, bez przyszłości.

 
Czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi.

 Kogo mgła nie nachodzi, kogo nie osacza, kto się z mgłą nie boksuje, ten nie wie, co to jest: koniec stanu oblężenia.

 Moje serce nie zawiodło. To ktoś zawiódł moje serce.

 Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym zajęciem.

 Pod ziemią gwiazdy są legendą.

 Dążymy do światła, pragniemy jednak, żeby otoczyły nas cienie.

 Ludzie są jak liście, którymi wiatr ciska; gdy rzuci je na trawnik, leżą na trawniku, a gdy rzuci w błoto - leżą w błocie...

 Wy istniejecie po to, by uniknąć kary. My po to, by zdobywać nagrody.