Mam coś w środku co kopie jak skurwysyn.

 Płacze nad dziećmi, które utraciła, nad mężem, którego nigdy nie przestała kochać, i nad światem, w którym nie ma dla niej miejsca.

 Chciałabyś, żeby miłość dowiodła ci, że istnieje. Nie tędy droga. To ty masz dowieść, że istnieje.

 Nadzieja jest najokrutniejszą z
kochanek i potrafi zmiażdżyć ci
serce niczym styropianowy kubek.

 Ferminie, jest pan dobrym człowiekiem. Niech pan się stara to ukryć.

 Wiesz, że książki mogą być jak bandaż lub gips?

 Nic nie jest już takie samo. Wszystko, co dawniej miało sens, zmienia się.

 Nadzieja, ten ptak w klatce, który nigdy nie umiera, wyrwała się na wolność.

 Jak się człowiek za bardzo szczerzy do życia, to w końcu od tego życia może dostać w zęby.

 Nazwiska odbijają się echem w pokojach przeznaczenia.

 To bardzo niebezpieczne, zaglądać głębiej kobiecie w serce.