Staram się żyć tak, jakby każdy dzień był celem podróży. ...

 Jeden dobry przyjaciel starczy za wielu kiepskich.

 Powiedz, mała, kogo ja się mogę bać, jak ja sam siebie się nie boję.

 Zostaje Ci wzruszenie ramion - pamiątkowy gest po tym, że umieliśmy latać.

 Myślę, że świat się w zasadzie kończy, bo miasta, przez które przechodzimy, są tak samo wyniszczone, jak my.

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 Jedyną myślą nie do zniesienia jest to, że znieść można wszystko.

 Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś.

 Jeden jedyny przyjaciel w zupełności zaspokaja ludzkie zapotrzebowanie na przyjaźń.

 Jakimi słowami wyjaśnić, że życie, które się wiodło wczoraj, ma się już nijak do dzisiejszego życia?

 
Tysiącmilowa podróż zaczyna się od pierwszego kroku... we właściwym kierunku.