Umysł, który poznaje, to umysł, który żyje.

 Ja napisałbym rzecz okrutną i żałosną, podejrzewam, że serce się nie starzeje.
U niektórych nawet z wiekiem rozkwita, dwadzieścia lat temu byłem bardziej
oschły i brutalny niż dzisiaj.
Czas, który innych wysusza, dodał mi kobiecości i dobroci. Bardzo mi się to nie podoba. Czuję, że krowieję. Byle co
mnie wzrusza. Wszystko wyprowadza
mnie z równowagi. Jestem jak trzcina, najmniejszy zefirek jest dla mnie wichurą.

 Ktoś mi powiedział, że człowiek najlepiej się relaksuje, obserwując cudzą pracę.

 Jeśli mnie opuścisz, moje serce zamieni się w wodę i odpłynie.

 Od początku miałem nadzieję, że przyjdziesz, ale nie ośmieliłbym się ciebie oczekiwać.

 Mam wszystko, czego potrzebuję i pragnę na tym świecie – wyznał. – Właśnie tutaj. W moich ramionach.

 Człowiek nie jest bez skazy i nigdy nie jest zadowolony, z tego co ma.

 Czy mam panu dać każdą rzecz, o której pan powie, że ją lubi? Z pewnością lubi pan długie letnie popołudnia, ale chyba nie oczekuje pan, że zaraz jedno przyniosę?

 Pozwalam, by prowadził mnie dotyk jego palców.

 Nic we mnie nie ma. Nic nie zostaje.

 Nigdy nie zapominaj najpiękniejszych dni Twego życia Wracaj do nich, ilekroć w Twoim życiu wszystko zaczyna się walić.