Trudniej umrzeć, kiedy już jest się martwym.

 Twoi przyjaciele. Są jak tonący, którzy łapią cię za nogi. Nie możesz ich ocalić. Możesz tylko utonąć razem z nimi.

 Kobiety bez towarzystwa mężczyzn więdną, a mężczyźni bez kobiet głupieją.

 W oczach tkwi siła duszy.

 Milczenie to warstwa ochronna, zabezpieczająca przed cierpieniem.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Nie zwalczaj swojego żalu.
Obejmij go czule, zaprzyjaźnijcie się. Znajdź dla niego miejsce w swoim życiu. Zaproponuj, by został tak długo, jak będzie chciał. Zobaczysz, że w końcu
nad nim zapanujesz.

 Nasze serca, Tesso, potrzebują lustra. Widzimy swoje lepsze ja w oczach tych, którzy nas kochają.

 Wiatry nie wieją w kierunku w którym chciałyby płynąć statki.

 Słowa to najpotężniejsze narzędzie. Proste i zazwyczaj niedoceniane. Potrafią leczyć. Potrafią niszczyć.

 Każdy zasługuje na podziękowanie i pożegnanie.