
Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.
Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.
Jedyną rzeczą, która umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.
Żeby nastąpił początek, wcześniej musi być koniec.
Tylko w ludziach małych nie widzimy niczego nadzwyczajnego.
Jeśli każesz mi odejść, odejdę. Może powrót do dawnego życia będzie dla ciebie zbyt bolesny; może łatwiej ci będzie wymazać pamięć o nas. To by był koszmar, ale zrobię to, jeśli będzie trzeba. Mogę stracić cię w taki sposób, jeśli nie stracę cię dzisiaj. Pozwolę ci odejść jeśli zostaniesz.
Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.
Czasami trzeba szanować to, co się ma, bo lepiej być nie może.
Normalność to dar, a nawet przywilej.
Człowiek ma do wyboru tylko dwie możliwości: zestarzeć się albo umrzeć młodo.
Ułożył twarz według jakiegoś skomplikowanego wyobrażenia o uśmiechu. Nie było w tym nic prócz wysiłku.
Bezmyślnym życiem żyć człowiekowi nie warto.