Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.

 Kiedy sam staniesz się tym, co budzi strach, nie będziesz już musiał się bać.

 Każda sytuacja mieści się w planie Bożym dla ciebie.

 Uśmiechnij się. To druga najlepsza rzecz, jaką możesz zrobić z ustami.

 Czasem żeby coś ukryć najlepiej to wyjawić.

 Życie uczy niewielu rzeczy oprócz tej jednej. Nie ma drogi powrotu.

 Bohaterowie mają to do siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 I może to bardzo głupie albo chociaż trochę śmieszne
Ale dalej chyba łudzę się, że coś z tego będzie

 A przecież kochałam, tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.