Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. ...
Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi
Jesteście wszyscy topielcami. Zrozpaczeni, że utraciliście grunt pod nogami, chcielibyście pociągnąć za sobą innych, aby oni także pogrążyli się w odmętach
W realnym świecie wszyscy zmuszają się nawzajem do różnych rzeczy.
Jeśli czekać, aż wszyscy zmądrzeją, za długo to potrwa.
Tylko jedno może unicestwić marzenie- strach przed porażką.
Nigdy nie widziano pniaka, nawet żywego, z którego odrodziłoby się całe drzewo.
Ubogi mało ma przyjaciół.
Ludzie lubią przeglądać się w mętnych zwierciadłach.
Inteligentny wszystko zauważa.
Głupi wszystko komentuje.
Samotność…
Odnoszę wrażenie, że to milczenie z samym sobą.
Mówienie do nikogo, patrzenie na nic, brak wszystkiego i niczego. Po prostu jest się w pustce i z tej pustki nie wyprowadzą mnie żadne drzwi, nawet otwarte…
Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.